Het is altijd spannend in de pleegzorg, niet alleen nu.

De transitie lijkt voor flinke veranderingen te gaan zorgen in de jeugd- en pleegzorg. Professionals zijn niet meer zeker van hun baan. Pleegouders vragen zich af of de ‘nieuwe verantwoordelijken’ wel weten met welke kwetsbare materie ze van doen krijgen. Er is veel onzekerheid. Maar is onzekerheid niet eigen aan pleegzorg?

Pleegzorg is een manier waarop onze samenleving zijn verant- woordelijkheid neemt voor de ontwikkeling van kinderen die ‘tijdelijk’ niet thuis kunnen wonen. De beslissing tot uithuisplaatsing is niet zelden onderwerp van angst, teleurstelling en hevige strijd. Het is juist nu, nu pleegzorg opnieuw in kaart wordt gebracht, belangrijk stil te staan bij de spanningen die een uithuisplaatsing teweegbrengt.

Een uithuisplaatsing brengt in vele levens een vaak ongezonde spanning. Staan we bij de invulling van ons werk voldoende stil bij wat deze dagelijks aanwezige spanning betekent voor het functioneren van ouders en pleegouders en voor de ontwikkeling van kinderen? Hebben we voldoende oog voor de last? We weten dat een kind zich veilig moet voelen om “normaal” te ontwikkelen, zonder continue spanning te ervaren. Dat hij of zij het gevoel moet hebben er te mogen zijn, zowel bij zijn ouders als pleegouders als in de maatschappij.

De huidige transitie stelt alle betrokkenen daarom voor dezelfde uitdaging: “Wat kan mijn organisatie, gemeente, gezin en in het bijzonder ikzelf, doen om de spanning in het leven van kinderen, ouders en pleegouders te verkleinen en daarmee een gezonde ontwikkeling van pleegkinderen te bevorderen.”

Wilt u reageren? Stuur ons een e-mail.

 

Plaats een reactie